Renée Merkestijn

Je ziet momenteel ruzies ontstaan over religie en politiek, die elkaar naar zeggen in de weg zitten, zelfs grondwettelijk. Daarmee wordt beweerd dat het verschil in gedachtegoed het probleem zou zijn.

Het werkelijke probleem is dat er veroordeling plaatsvindt en dit tot daden kan leiden zoals fysieke straffen en aanvallen, mensen geestelijk zwaar onder druk zetten of maatschappelijke uitsluiting. Met anders denken kan je juridisch helemaal niets, met daden wel. Daden die binnen de politiek en binnen religie kunnen plaatsvinden, maar ook tussen politiek en religie onderling.

Je kan namelijk het anders denken niet verbieden, want dan kom je in een Orwelliaanse wereld terecht waarin de denkpolitie voortdurend kijkt of je wel het juiste denkt. Wel kun je afspraken maken over welke daden wel of niet worden geaccepteerd.

Even als voorbeeld homofilie. Binnen sommige religies denkt men dat homofilie niet juist is. Dit soort gedachten kan je niet verbieden, je kan er wel samen over praten. Je kan wel iets doen tegen daden, als homofiele mensen bijvoorbeeld worden aangevallen, bestraft, gedood, zwaar onder druk worden gezet of uitgesloten van een religieuze gemeenschap. Dan wordt een grens overschreden. Andersom, als de politiek zo’n religieuze gemeenschap aanvalt, bestraft, zwaar onder druk zet of uitsluit alleen vanwege diens gedachtegoed, niet vanwege de daden, wordt ook een grens overschreden.

In religie en politiek heeft men tegenwoordig geen respect meer voor ander gedachtegoed. Gevolg is dat het vaak een welhaast fysieke strijd wordt, het denken in nare daden wordt omgezet. Ieder mens mag zijn mening uiten, zijn gedachten in woorden uitdrukken. Maar elkaar om die gedachten en woorden met fysieke daden te bestrijden, ondermijnt vredig samenleven.

Je kan als mens onderscheid maken tussen het geestelijke niveau en het waarnemingsniveau. Op geestelijk niveau bestaat volledige kennis, waarheid en eenheid, dan zijn er geen vragen, onduidelijkheden of verschillen. Op dat niveau bestaat daarom ook geen angst of oordeel. Dit niveau wordt ook wel aangeduid met de woorden Liefde of Licht of Eenheid.

Op waarnemingsniveau doen we aan interpretaties van alles wat we zien/ervaren en benoemen vooral verschillen. Eenzelfde iets kan soms waar en soms onwaar zijn, voor de een waar en voor de ander onwaar zijn. We hebben vragen, er zijn onduidelijkheden. Het ego probeert ons daar de weg te wijzen. Probleem is, op waarnemingsniveau is geen kennis of waarheid of eenheid te vinden, dat ligt allemaal op een hoger niveau. Dus zolang je op dat waarnemingsniveau blijft denken en doen, blijf je in angst en oordeel en conflict hangen. Dit is het niveau aangeduid met Angst of Duisternis of Dualiteit.

Het ego focust op waarneming en probeert de leiding op zich te nemen om op dat niveau het leven plezieriger en veiliger te maken, maar zal nooit werkelijk een antwoord kunnen geven. Het antwoord ligt op het niveau van de geest, van het hogere niveau. Pas als je het geestelijke de leiding over laat nemen van het ego, verdwijnen angsten en conflicten, want het geestelijke gaat uit van liefde, licht en eenheid.

In Nederland werd jarenlang het streven naar méér gepromoot. Meer spullen, meer reizen, meer energie gebruiken, meer eten en drinken. Nu is het bijna tegenovergesteld. Men promoot minder spullen, minder reizen, minder energie gebruiken, minder eten en drinken. We zijn van een juichen over onze welvaart naar een politieke en sociale veroordeling van onze welvaart gegaan, in plaats van een middenweg te zoeken. Tegelijkertijd dendert een deel van de maatschappij gewoon op de oude voet door, streeft naar meer welvaart.

Beide uitersten zijn gebaseerd op materialistisch machtsdenken. Het politieke en sociale beleid beïnvloedt het geld en bezit van mensen, maar is weinig genuanceerd; met als gevolg dat sommige mensen meer pijn lijden dan anderen. Mensen worden verplicht uitgaven aan levensbehoeften te beperken door hogere belastingen, hoge rentestanden , verbod op bepaalde uitgaven, of subsidies te verstrekken of in te trekken. Terwijl de markt tegelijkertijd zorgt dat we steeds meer moeten gaan uitgeven aan levensbehoeften, de prijzen stijgen en via reclame worden onnodige behoeften gecreëerd. Op het eind van de rit moeten al degenen die als gevolg van dit alles buiten de financieel boot vallen worden gecompenseerd met toeslagen.

Politiek en sociaal gezien houden we te weinig rekening met individuele verschillen. Er zijn ten eerste grote verschillen in inkomen en vermogen. Als je de energie en boodschappen 10% per week duurder maakt voor iedereen, raakt dit de allerarmste mensen veel harder dan de rijkeren. Als je subsidie geeft voor warmtepompen, profiteren daar vooral mensen van die al genoeg geld daarvoor hadden. Iemand die veel ziek is, is sneller door het eigen risico heen dan iemand die gezond is.

Ten tweede zullen de menselijke en maatschappelijke behoeften (dus niet de wensen) altijd verschillen door levensstijl. Een ouder mens is kouwelijker en heeft meer warmte nodig in huis dan een jongere. Een introvert persoon zit vaker thuis en stookt meer, een extravert persoon is weer vaker op pad en reist meer. Het ene bedrijf heeft veel energie nodig voor productie of dienstverlening, een ander bedrijf niet.

Er wordt de laatste jaren vooral politiek ingezet op harde, algemene maatregelen van bovenaf, om ieders inkomen en uitgaven en gedrag te beïnvloeden, vanuit een promotie van vermindering welvaart, we kunnen minder uitgeven. Dit zou dan het algehele welzijn moeten verbeteren, klimaat, natuur, sociale cohesie.  Maar in de praktijk worden de verschillen tussen mensen groter en is het niet echt beter gesteld met klimaat en natuur dan voorheen. En alle beleid ten spijt, er zijn altijd weer mensen en bedrijven die doorgaan op de oude voet, die de voordelen van het beleid krijgen, die juist naar meer geld en invloed blijven streven en juist willen dat die gewone man meer uitgeeft.

Dit is allebei gebaseerd op een oude manier van materialistisch machtsdenken, of je nu streeft naar meer uitgeven of minder uitgeven. De politici streven naar het verminderen van welvaart, de markt doet het tegenovergestelde, maar ze proberen allebei invloed uit te oefenen op de ‘gewone man’, die daarmee afhankelijk van deze twee stromingen wordt inzake zijn behoeften en behoeftevoorziening.

Beter is ons af te gaan vragen wat onze werkelijke behoeften zijn en waar het midden tussen welvaart en welzijn ligt. De bepaling en vervulling daarvan niet meer top-down laten bepalen door politiek of markt voor veel te grote groepen, waardoor het individu verloren gaat. We kunnen van onderop en van binnenuit invloed uitoefenen en het minder overlaten aan mensen die niet werkelijk weten wat we nodig hebben.

Politici en grote bedrijven en instanties, die slechts onpersoonlijke statistieken en begrotingen en resultaatplaatjes gebruiken en daar hun beleid op afstemmen en daarom de individuele mens niet meer zien, kunnen ons geen van beiden helpen het midden te vinden, want ze trekken ons allebei naar uitersten, naar veel meer of juist veel minder.

 

Angst werkt als een gat in je ziel, dat nooit kan worden gevuld.

• Al zijn alle mensen aardig tegen je, je blijft een aandachtstekort ervaren.
• Ook al geven mensen je een miljoen, je blijft financiële tekorten ervaren.
• Ook al helpen mensen je vooruit, je blijft het gevoel houden dat je een achterstand hebt.
• Ook al heb je alles bereikt in je leven, het is voor jou nooit genoeg.

Dit zorgt niet alleen dat je nooit tevreden of dankbaar bent, het zorgt ook dat er onvrede en boosheid ontstaat. Het zorgt dat je nooit dank je wel zegt, dat je steeds maar weer meer eist van jezelf en anderen. Het zorgt dat je blijft klagen en jezelf en anderen continu verwijten maakt.

Dat gat in je ziel kan er zelfs voor zorgen dat je anderen aanvalt of besteelt, om jouw tekort te compenseren. Bij angst is het nooit genoeg. Angst maakt een gat in je ziel, wat een bodemloze put kan worden.

Angstige mensen leven een leven waarin ze liefde menen te missen. Wat ze zelf doen is niet genoeg, wat anderen voor ze doen is ook niet genoeg. Andere mensen lopen soms op ze leeg, waardoor mensen zich van hen afkeren en de angstige mensen ook echt in een gat terecht komen, een dieptepunt bereiken.

Bij angst ontbreekt liefde naar je eigen gevoel, dus het is belangrijk te gaan letten op alles wat liefdevol is, hoe klein ook. Te gaan vertrouwen op liefde. Wees dankbaar voor alles dat het vermeende gat in je ziel vult. Elk vriendelijk woord, elk moment van blijdschap, elke keer dat het zonnetje schijnt, elke keer als je een klusje hebt afgemaakt. Dus vul dat vermeende gat in je ziel met liefde en dankbaarheid en plezier, zie alleen liefde.

Weet ook dat liefde als een magneet werkt. Het begint misschien met een druppeltje liefde voor je gevoel, maar hoe meer je liefde toelaat, hoe meer vervulling je ervaart. Zodat uiteindelijk dat gat in je ziel verdwijnt.

Naar onze ware aard zijn we liefdevolle wezens, die liefdevol willen denken en doen. Alleen laten we angst en oordeel toe in ons denken en doen, waardoor we soms allesbehalve liefdevol zijn.

We kunnen de ellende in ons leven en in de wereld veranderen, door onze manier van denken te veranderen. Je kan liefdevol/vredig leren denken en het angstige en oordelende denken leren loslaten. Die keuze bepaalt uiteindelijk je ervaringen. 

We zijn gewend om vanuit angst en oordeel te denken, wat betekent dat deze verandering van denken niet altijd gemakkelijk is. Juist onze angsten en oordelen vertellen ons dat liefde ons kwetsbaar maakt. We zijn in wezen bang voor de liefde, bang voor onze ware aard.

Angsten bevestigen je angsten, liefde bevestigt liefde, maar op dat laatste durven vertrouwen, betekent in wezen een sprong in het duister. Gun jezelf die eerste sprong in het duister, om daarna meer licht te gaan ervaren in je leven.

Liefde kent geen angst, geen aanval of verdediging, geen dwang of controle. Liefde breidt zich van nature uit, probeert het liefdevolle niet te vermijden, maar wil er evenmin geforceerd naar streven.  

Kijk altijd bij alles wat de meest liefdevolle weg of keuze is, op elk moment in je leven. De keuzes zijn eigenlijk heel simpel, al kan de uitvoering soms wat tijd vergen:

• Geniet ik van het gezelschap waarin ik me nu bevind, of ben ik zo moe en gestrest dat ik het vervelend maak voor mezelf en voor die ander en beter naar huis kan gaan om te slapen?
• Geeft mijn werk mij voldoening, of doe ik het uit plicht en met tegenzin? Kan ik het huidige werk plezieriger maken voor mezelf en mijn klanten en collega's, of kan ik beter ander werk zoeken?
• Ga ik bij verschil van mening de strijd aan of ga ik een open gesprek aan? Gun ik ieder mens een eigen mening of ga ik in mijn hoofd of in het echt bozig de strijd aan?
• Help ik andere mensen vanuit mijn hart, beleven helper en geholpene daar allebei plezier aan, of wordt het een soort plicht, waarbij ik mezelf uitput en de ander wellicht ontevreden is?
• Leef ik gezond uit zelfliefde of uit angst? Zelfliefde is geen uitstellen, maar is ook geen forceren of jezelf bekritiseren of bestraffen als het even niet lukt. Gun jezelf de tijd om oude patronen geleidelijk te veranderen en waardeer jezelf voor ieder klein stapje.

Een liefdevol leven betekent dat je elke dag bij elke keuze, je afvraagt wat nu de meest liefdevolle weg is, dus het begint met liefdevol denken. Het betekent elke dag een stapje nemen en niet boos worden op jezelf als je een keer struikelt  onderweg.

Het ego accepteert de werkelijkheid niet, maar vergelijkt deze met een mentaal ideaalbeeld. Dat ideaalbeeld is iets als: we zijn altijd gezond, leven altijd in overvloed, ervaren altijd alleen maar vrede en ervaren dagelijks slechts het opperste geluk. En hij wordt daarin zeer exact, alles in de wereld moet er precies zo uitzien, anders is er iets mis.

Het ego is enerzijds voortdurend fanatiek aan het streven naar dat ideaalbeeld, anderzijds boos alles aan het bestrijden wat daar niet aan voldoet. Het ego kan enerzijds enorm gedreven zijn, alles op alles zetten om dat ideaal te bereiken. Het ego kan ook enorm vijandig zijn, alles op alles zetten om degenen die zijn ideaal ondermijnen aan te vallen. Het ego blaast zich mentaal op tot de grote strijder en neemt het over van de werkelijkheid.

Het probleem is, als het ego diens idealen al mocht bereiken, is dit vaak tijdelijk. Het ego stelt vaak steeds hogere eisen. Plus het ego van andere mensen wil vaak iets heel anders dan jouw ego. Dan brandt de strijd weer los.

Idealen kunnen best mooi zijn, maar niet als je daarbij de realiteit van het leven uit het oog verliest. Dan neemt het ego het over en drijft je tot fanatisme en is tegelijkertijd nooit gelukkig. Nooit!

Dus als je je ongelukkig voelt over van alles in jouw leven, of over de wereld in het geheel, kijk dan eens of je ego misschien extreme ideaalbeelden koestert. Of je misschien meer bezig bent met streven en bestrijden dan met je dagelijkse leven zo liefdevol en prettig mogelijk te leven bij alles wat zich aandient.

Liefde en geluk begint met volledige acceptatie van het leven zoals het nu is. Liefde is elke dag kleine, vredige, vriendelijke stapjes nemen in het hier en nu, in plaats van jezelf op te blazen tot een groot strijder.

Emoties zijn reacties op prikkels en zijn normaalgesproken snel voorbij. Een positieve emotie kan tussen de 1 en 5 minuten duren. Een negatieve emotie 5-20 minuten en als je erover gaat piekeren soms wel urenlang.

Emoties verslinden energie vanwege de mentale verwerking die nodig is en omdat je hartslag en cortisolniveaus stijgen. Je verbruikt dan fysiek tussen de 20-30% meer energie dan normaal. En mentaal tussen de 20-40% meer dan normaal.

Wat we vaak bewust of onbewust doen, is onszelf blijven prikkelen, emoties aanwakkeren. Je blijft kijken naar foto’s en video’s die deze emoties opnieuw oproepen. Daarmee stijgt je energiegebruik nog verder, tot wel 2 of 3 keer zoveel als normaal.

Dus energetisch gezien is het niet erg handig je emoties steeds te activeren. We doen dit vaak omdat die emoties ook voordelen lijken te bieden. Woede stelt grenzen, angst helpt gevaar vermijden, verdriet brengt vaak steun. Dit zijn in wezen overlevingsmechanismen. Positieve emoties bouwen sociale banden vaak op en versterken je focus en creativiteit. Maar…. Die voordelen krijg je alleen als je die emoties in daden omzet. Als je in de emotie blijft hangen, kost het alleen energie.

Dus let goed op dat je jouw emoties niet ongemerkt keer op keer oproept met prikkels. En als er emoties zijn die wat langer aanhouden, zoek daar dan ook een goede uitlaatklep voor. Want emoties kunnen je uitputten.

Het zijn altijd overtuigingen die ons beperken en ons van onze oorspronkelijke doelen afbrengen.

Als je zegt, ik overwin mijn beperkingen, neem je beperking nog steeds als uitgangspunt. Je kijkt niet meer naar je oorspronkelijke doel, maar je nieuwe doel wordt deze beperkingen overwinnen. Je wilde bijvoorbeeld reizen. Je denkt dat je beperkt wordt door de hoeveelheid geld in je portemonnee. Je zet je reisdoel een tijdje in de ijskast en gaat sparen. Je oude doel verdwijnt naar de toekomst. Je reist de eerstkomende maanden niet. 

Als jij je beperkingen opzij zet, zeg je eigenlijk ik negeer mijn beperkende overtuigingen. Dan kijk je met een frisse blik naar alle mogelijkheden. In dit voorbeeld, je blijft op je oorspronkelijke doel reizen focussen, kijkt hoe je dit nu kan doen, niet in de toekomst. Reizen kan je te voet, met de fiets, met liften, met veel en met weinig geld. Je kan vragen of je bij mensen mag logeren, terwijl je bepaalde klussen voor ze doet. Je kan ook werk in het buitenland zoeken. Ook als je reisdoel heel specifiek is, bijv. reizen naar Spanje, kan je dit allemaal doen. 

Dus focus op wat allemaal kan, in het hier en nu, zo zet je je beperkingen opzij. 

 

Een mooie manier om naar je eigen projecties te kijken is te zeggen dat jij ook die ander bent, of het nu om waardering gaat of om ergernis. Wat we in anderen zien en waar we een oordeel op hebben, positief of negatief, laat aspecten van onszelf zien, die we vaak nog niet als iets van onszelf herkennen. Kijk wat je zegt en vertaal dit in: ik ben ook de man of vrouw die…. Bijvoorbeeld:

Ik ben ook de man of vrouw die te veel praat.
Ik ben ook de man of vrouw die altijd belangstelling toont.
Ik ben ook de man of vrouw die somber en boos is.
Ik ben ook de man of vrouw die alles lijkt aan te kunnen.
Ik ben ook man of de vrouw die saai leeft.
Ik ben ook man of de vrouw met veel talenten.
Ik ben ook man of de vrouw die slordig is.
Ik ben ook man of de vrouw die de leiding durft te nemen.
Ik ben ook man of de vrouw die zich laat misbruiken.
Ik ben ook de man of vrouw die zichzelf kan blijven.
enz.

Kijk dus eens naar alle mensen om je heen en wat je daarover regelmatig zegt. En vertaal dit naar jezelf. Want in wezen zie je alleen dat wat in jou leeft. Je zult zo misschien ontdekken dat je bepaalde aspecten ook toont, soms af en toe, soms vaker. Je bent soms net zo talentvol of net zo praterig als die ander.

Het laat vaak zien hoe je onbewust naar jezelf kijkt, waar je jezelf ophemelt of afkraakt. Als je de leiding neemt, al of niet geëigend in een situatie, ben je misschien trots op jezelf. Het laat ook vaak de afhankelijkheid van waardering zien. Als de ander niet opmerkt dat je de leiding op je neemt, ben je niet trots op jezelf maar misschien teleurgesteld. Andersom, als je een ander slordig vindt, zal je gaan merken dat als je het zelf bent, jezelf meteen verwijten maakt. Maar misschien ook dat je bang bent dat die ander het ziet, dat je het probeert te verbergen.

In wezen haal je zo allerlei overtuigingen naar boven die jou dagelijks beïnvloeden vanuit je verleden, alles wat je zelf tussen liefdevol leven en oordelend leven zet. Want waarom zou je niet gewoon van jezelf en anderen houden, zonder daar allerlei goed en slecht verhaaltjes tussen te plaatsen? 

Hoewel ik me in mijn werk vooral bezighoud met  individuen, besef ik dat het collectief enorm veel invloed  heeft op elk individu. Dus vandaar mijn stukjes over de maatschappelijke situaties, in de hoop dat mensen elkaar door die inzichten hierin ook individueel weer kunnen vinden.

Er heerst in Nederland veel onvrede, wat meestal politiek wordt geduid als links en rechts. Maar wat daaronder zit, is het ontstaan van twee groepen in Nederland, de hoogopgeleiden met veel geld en invloed, de praktisch geschoolden met minder geld en invloed. Dat schuurt. 
 
Alleen al het inkomensverschil is groot: 
Academisch (WO) 13% van de werkenden: ca. €59.500. 
HBO 28%: ca. €49.000 
MBO 38% : ca. €37.000 
Minder opleiding (basisonderwijs/VMBO) 19%: ca. €27.000. 
Cijfers variëren per leeftijd, sector en ervaring; netto is ca. 70% lager. Wat er in mijn ogen gebeurt, is dat hoogopgeleide, vaak rijke, linkse kiezers zich volgens de piramide van Maslow niet meer druk hoeven te maken over de basisbehoeften. Die zijn al vervuld. Basisbehoeften zoals inkomsten, wonen plus  veiligheidsbehoeften. Maar dat zijn nu net behoeften waar de praktisch geschoolden, vaak minder rijk en rechts zich wel druk om maken. Zo maakte links zich druk over BTW over boeken en theater (hoog in de piramide) en maakte rechts zich druk over de veiligheid in de wijk (laag in de piramide).

Een interessante video ( https://www.youtube.com/watch?v=pImc5v-TCY8 ) laat zien dat er door de onderwijsrevolutie indertijd, nieuwe zuilen in Nederland zijn ontstaan. De hoogopgeleiden: ongeveer 40% van de bevolking, deze mensen stemmen vooral links en zitten grotendeels in posities met veel politieke en sociale invloed, met name die 13% academisch geschoolden. De wetten die worden doorgevoerd zijn vooral in het belang van deze groep mensen. De overige 60% van de bevolking is praktisch geschoold; deze mensen stemmen vooral rechts en hebben weinig politieke en sociale invloed. De doorgevoerde wetten zijn vaak niet in hun belang.

De man die aan het woord komt hierover, Mark Bovens, heeft in zijn boek een aantal voorstellen gebracht die meer evenwicht kunnen brengen in onze maatschappij.

Inclusieve representatie: Introduceer quota of loting voor diverse opleidingsniveaus in politiek, bestuur en adviesraden, zodat invloed breder verdeeld raakt.

Dialoogplatforms: Creëer neutrale fora (bijv. burgerpanels) waar groepen zonder verwijten ervaringen uitwisselen, gesteund door overheidssubsidies.

Onderwijshervorming: Integreer praktijkgericht onderwijs in hogere opleidingen en vice versa, om wederzijds begrip te kweken.

Wetscontrole: Voer verplichte impactanalyses in op wetten, gericht op effecten op lageropgeleiden, met veto-recht voor betrokken groepen.

Mediaregulering: Stimuleer evenwichtige berichtgeving via subsidies voor pluriforme journalistiek, om eenzijdige framing te counteren.

Een mening is een gedachte. Iedere gedachte werkt als prikkel. Een prikkel roept emoties op. En als je dat te veel wordt, kan je overprikkeld en gestrest raken en heftig reageren.

We leven in een wereld van meningen. Die meningen worden voortdurend gestimuleerd in de politiek, op het nieuws, op social media. Als je gevoelig voor die prikkels bent, raak je overprikkeld en gestrest. Dat gebeurt met veel mensen momenteel.

We zijn als mens niet in staat om over op alles in de hele wereld gefundeerde meningen te hebben. Dat hoeft ook niet eens. Ons dagelijkse leven is belangrijker, daar dien je als mens over na te denken. We zijn te veel van streek over meestal oppervlakkige meningen over dingen in de wereld die niets met ons dagelijkse leven van doen hebben.

Degenen die zich werkelijk in de wereldgebeurtenissen verdiept hebben, worden ook weer overschreeuwd door oppervlakkig denkende mensen die vooral vanuit emotie, stress en overprikkeling reageren. Dat geeft onnodig veel hectiek.

Als je gevoelig bent voor die hectiek, kan je daarin worden meegesleurd. Dan gebruik je je energie en kwaliteiten niet meer voor je eigen leven, maar voor reacties op dingen in de wereld waar je weinig van afweet en weinig aan kan doen. Ofwel, je ondermijnt jezelf.

Richt je liever op je dagelijkse leven, maak het leven voor jezelf en de mensen om je heen zo prettig mogelijk. Vermijd negatieve mentale prikkels, waarmee ook weer negatieve emoties loskomen. Focus op positieve gedachten en bezigheden die te maken hebben met je alledaagse leven. Door te focussen op je dagelijkse leven, is er weer plaats voor gevoelens in plaats van emoties, komt er weer rust en plezier in plaats van stress en overprikkeling.

 

 

 

 

 

Er zijn altijd mensen die geweld verheerlijken. Die grijpen graag bestaande maatschappelijke tegenstellingen aan om tot geweld over te gaan en de tegenstellingen te versterken. Ze zeggen van een bepaalde kant of partij te zijn, maar ze zijn in werkelijkheid gekant  tegen álle mensen en hebben maar één doel, nog meer ellende en geweld. Ze verzieken daarom bijvoorbeeld dolgraag voetbalwedstrijden en vreedzame demonstraties en het dagelijkse leven op de straat.

Normale linkse en rechtse mensen zijn niet gewelddadig. Normale voetbalsupporters zijn niet gewelddadig. Normale Marokkanen zijn niet gewelddadig. Normale pro Gaza mensen zijn niet gewelddadig. Het zijn slechts individuele relschoppers die gewelddadig zijn en daar een excuus voor nodig hebben. Hun werkelijke doelen kleden ze in met zogenaamde goede doelen. Dus veeg die paar relschoppers niet op één grote hoop met groepen waar ze zeggen toe te behoren.

Zolang we relschoppers zien als deel van de grotere groep waartoe ze beweren te behoren, krijgen ze hun zin. Of ze nu zeggen voor Feijenoord zijn, of zeggen rechts of links te zijn, of zeggen Marokkaans of pro Gaza te zijn, dat is niet waar het ze om gaat. Ze proberen slechts iedereen op te jutten, zodat er nog grotere maatschappelijke tegenstellingen ontstaan. Die gebruiken ze dan weer om nog meer te rellen en nog meer geweld te gebruiken. En hoe meer mensen erin trappen, hoe meer gewone mensen elkaar gaan beschuldigen van dat geweld, hoe beter het voor de relschoppers is.

Als we vrede willen, zullen we elke vorm van geweld moeten stoppen, maar dan op het niveau van de individuele relschoppers en geweldplegers. Niet door hele groepen mensen te beschuldigen van geweld, maar door te kijken welke individuen de boel verstieren voor alle andere mensen en alleen die individuen aan te pakken. En ons niet meer laten opstoken en verdelen op basis van hun beweringen, maar samen één lijn trekken. 

We maken onszelf vaak heel druk over ons lichaam. Of we wel gezond eten, of we wel genoeg sporten, of we wel genoeg goede stofjes binnenkrijgen, of we supplementen moeten slikken. We zetten onszelf voortdurend onder druk en vergeten dat dit angst is, dus stress geeft. Sommigen zijn zo hard bezig met hun gezondheid, dat ze daardoor voortdurend in angst leven en eigenlijk niet meer genieten van het leven, omdat dit zorgen maken hen te veel stress geeft.

Dé grote ziekmaker in onze samenleving is stress. Dus juist  je voortdurend bezighouden met al die lichamelijke angsten en al die details kan averechts werken. Je dagelijkse gezonde sinaasappeltje of vitaminepilletje elke dag helpt niet meer, als je je voortdurend druk maakt over al die zaken, dagenlang. Het is alsof je water giet in een lekke emmer. Juist stress is de grote ziekmaker.

Het probleem met stress is ook, dat we niet meer goed kunnen voelen en denken, omdat we op overleven gericht raken. We voelen niet meer goed aan wat ons lichaam nodig heeft. We raken mentaal in de war van miljoenen waarschuwingen en vaak tegenstrijdige raadgevingen. Het internet behandelt vooral kwalen en als je je daar voortdurend mee bezighoudt, laat je de stress oplopen en maak je jezelf uiteindelijk juist ziek met al dat fanatieke gezond proberen te doen. Je bent niet meer bezig met gezondheid, maar eigenlijk met ziekte.

Niet alleen mensen die werkelijk ziek zijn, houden zich met informatie over ziekte bezig. Veel mensen doen dit die vooral bang zijn dát ze ziek kunnen worden, of bang zijn wel eens ongemerkt ziek zouden kunnen zijn. Dat is stress. En door die stress kan je niet voelen wat er echt gebeurt in je lichaam, maar ga je juist op zoek naar de genoemde kernmerken en kan je ze zelfs veroorzaken.

Eigenlijk is het simpel. Negeer al die angstverhalen over mogelijke ziektes en de algemene raadgevingen daarbij, maar leer luisteren naar je eigen lichaam. Leer vooral geestelijk tot rust te komen, de stress te stoppen, zodat je de verbinding tussen je eigen geest en eigen lichaam weer kan herstellen. En gebruik je gezonde verstand als het gaat om wat je in je lichaam stopt en wat je met je lichaam doet.

We weten allemaal langzamerhand wel, dat je lichaam gezond eten nodig heeft en beweging, dat is alles. Daar hoef je je niet continu vreselijk angstig om te maken als je goed luistert naar je lijf. Want de angsten en stress kunnen uiteindelijk al je inspanningen juist ongedaan maken.

 

 

Als je besluiten neemt in je leven, meet je dit af aan je waarden. Probleem is dat veel mensen zich niet bewust zijn van hun waarden, dus moeite hebben een besluit te nemen. Ze voelen zich daardoor ook vaak ongelukkig, zonder precies te weten waar dit aan ligt. Dus een meetlat van waarden komt daarom goed van pas.

Probeer daarom als je dit leest eens een rijtje te formuleren van 4 of 5 belangrijke waarden. Denk aan woorden als vrijheid, verbinding, liefde, creativiteit, openheid, kracht, avontuur, vernieuwing, rust, vertrouwen, humor, inspiratie, wijsheid. Het zijn er honderden.

Om op ideeën te komen, denk eens aan mensen die jou inspireren, welke woorden gebruik je? Of dank aan perioden in je leven waarin jij je gelukkig voelde, hoe beschreef je die? En als je klaar bent met je lijstje, vraag je dan af: “Als ik die allemaal in mijn leven had, is er dan nog iets wat ik mis, of is het leven dan naar mijn zin?”

Als er woorden voortkomen uit angst of gemis, zoals bijvoorbeeld veiligheid, zoek dan vervangende woorden, die zorgen dat je je veilig zou voelen.

Nu heb je 4 of 5 woorden. Kijk dan eens naar situaties in je leven waarin jij je gelukkig of juist ongelukkig voelde. Je zal al snel merken dat bij gelukkig voelen, je ze alle 4 of 5 aan kan vinken. Als je je diepongelukkig voelde, ze waarschijnlijk allemaal miste. En bij situaties waarin je het niet goed weet, er een paar ontbraken.

Kijk dan naar je huidige leven. Kijk welke woorden naar je gevoel ontbreken en wat je praktisch kan doen om die te verbeteren. Als ze alle 4 of alle 5 ontbreken, moet je je misschien afvragen waarom je in de situatie blijft hangen, maar aan 1 of 2 ontbrekende woorden kan je werken. Als het je aan vertrouwen ontbreekt, hoe kan je dan vertrouwen herstellen of opbouwen? Als het je aan creativiteit ontbreekt, wat kan je doen om meer creativiteit in je leven te brengen?

 

 

Het is lastig mensen te vergeven als er vreselijke dingen zijn gebeurd, lastig het los te laten. 

Vergeving is de enige manier om vrede in je leven te vinden. Om zelf uit de angst en haat te blijven, die andere mensen tot vreselijke daden heeft aangezet.

Mensen die vergeven weten diep van binnen dat als ze niet vergeven, ze hun eigen hart vergiftigen met angst en haat en deze in de wereld voort laten bestaan.

Momenteel is er zowel een spirituele als een wereldse strijd aan de gang. De wereld is een spiegel van wat er spiritueel plaatsvindt.

Mijn vraag was wat deze strijd ons zal brengen. Ik trok de kaarten 20 Tuin en 36 Kruis, dus sociaal gezien (Tuin)  richting spirituele verdieping na beproeving (Kruis). 

20 Tuin staat voor positieve sociale contacten, vrienden, grote groepen, maar ook voor menigtes. De kaart gaat over elkaar ontmoeten in het openbaar, over cultuur. Het gaat over zorgeloos ontspannen en over creativiteit. 

36 Kruis is een kaart die eerst levenslessen kan brengen, een moeilijke periode van verdieping. Daarna het overwinnen van problemen en een nieuw begin. Het Kruis staat voor het spirituele bestaan, het besef van wie we werkelijk zijn, we zijn spirituele wezens. Het is sterk verbonden met Christusbewustzijn, eenheidsbewustzijn.

Dus het lijkt erop dat we op weg zijn naar een sociaal leven waarin het spirituele eenheidsbewustzijn een grotere plaats gaat innemen en de strijdbijlen worden begraven.

In veel spirituele stromingen wordt ons dualistische, oordelende denken als bron van ellende gezien. De Boeddhisten verwijzen naar gehechtheid aan illusies over goed en slecht en over het Zelf en de Ander, dat ons uit de ervaring van eenheid haalt. In de Bijbel wordt hetzelfde verteld aan de hand van de boom van goed en kwaad, de appel van Eva. Adam en Eva gingen elkaar oordelen en werden uit het paradijs, de ervaring van eenheid, verdreven.

In wezen beschrijft dit hoe we onze verbinding tussen hart en hoofd verloren. We verdwenen in ons hoofd, gingen alles mentaal beoordelen, zonder ons hart erbij te betrekken. We konden niet meer zien dat we onder al onze verschillen toch allemaal een zijn, want dat is wat ons hart ons vertelt.

Het goed en slecht verhaal, het mentaal oordelen en moraliseren, zorgt dat je niet meer accepteert dat mensen heel verschillend denken en leven. Je wilt de zogenaamde slechteriken corrigeren, bestraffen en zelfs doden, omdat je je hart niet meer erin betrekt. We verwarren dan zelfs morele verontwaardiging met compassie. Met oordelend denken zitten we alleen in het hoofd, met liefdevol denken verbinden we hart en hoofd.

Vanuit liefdevol denken kan je verschillen zien en accepteren. Je maakt wel onderscheid, maar velt geen oordeel meer. Je zal een ander mens niet afkeuren vanwege diens standpunten. Ieder mens brengt namelijk een bepaald perspectief in de wereld, wat bijdraagt aan het geheel.

Het is lastig om al die verschillende perspectieven te accepteren en in contact te blijven met elkaar via het hart, als je mentaal gehecht bent aan je eigen perspectief. De acceptatie van al die verschillende denkbeelden vindt plaats in je hart, want alleen je hart brengt verbindingen tot stand tussen mensen en hun ideeën.

 

 

 

Op dit moment zit de wereld in een veranderingsfase, de energie verandert, maar dat gaat niet altijd geleidelijk. Soms gaat dit gepaard met enorme energetische schokken die collectief doorwerken en ieders dagelijks leven zullen veranderen. Dus hoe ga je hier mee om?

Energetische schokken vinden in onze beleving meestal eerst plaats in de fysieke buitenwereld, beïnvloeden vervolgens onze innerlijke wereld. Na verwerking van de schok kunnen we herstellen, maar dat betekent niet altijd een terugkeer naar de oude vorm. We raken innerlijk veranderd, dus willen die verandering ook doorvoeren in ons dagelijkse leven. We willen de oude situatie niet meer terug, maar kiezen liever voor iets nieuws.

Maatschappelijk zijn er veel politieke, economische of sociale schokken gaande en in aantocht. In de natuur komen de schokken bijvoorbeeld in de vorm van natuurgeweld. Die schokken gooien voor ons gevoel ons bestaan ondersteboven, ze geven eerst een gevoel van verlies. Pas na verwerking en een innerlijke verandering, zullen we dingen anders gaan doen. Dus de eerste tijd, de komende tijd, zullen we vooral chaos ervaren. We raken innerlijk ondersteboven. Sommigen van ons ook uiterlijk als we in het centrum van een bepaalde schok zitten.  

Uiterlijk voorbereiden op schokken is lastig, want een schok kenmerkt zich door het onverwachte, het plotselinge. We kunnen ons wel innerlijk voorbereiden, door te weten dat ze komen. Door toe te staan dat we in eerste instantie misschien ondersteboven zullen zijn, maar dat dit meteen ook nieuwe mogelijkheden naar boven haalt. We vinden zogezegd verborgen schatten, die we binnen de status quo nooit hadden ontdekt.

Die verborgen schatten kunnen we benutten om onze toekomst te veranderen, te verbeteren. In wezen zijn veel maatschappelijke systemen verouderd, zijn we als mens niet altijd meer zo creatief, volgen vaak de gebaande paden, we zijn een beetje ingeslapen. Het is als een slapende vulkaan die weer actief gaat worden. Niet altijd leuk, maar uiteindelijk maken we vrij baan voor vernieuwing.

 

 

Als je alleen nog in je hoofd leeft, raakt je hart gesloten.

Het is ontstellend te zien hoeveel mensen de moord op een jonge, conservatieve Christenman in de VS niet alleen rechtvaardigen, maar zelfs toejuichen, ook in Nederland. Onze harten zijn zo gesloten geraakt dat empathie en medeleven soms volledig weg zijn. Het hoofd heeft het van het hart overgenomen. Zonder hart zijn er alleen nog rationele meningen en haat, strijd, oorlog en moord. Het hoofd denkt dan te kunnen bepalen wie goed en slecht is en wie mag leven en dood mag. Het hart voelt daar niets meer bij.

Zelfs al ben je het totaal niet met iemands meningen eens, dan nog heeft die persoon het recht zijn meningen te uiten, recht op respect en het recht om te leven. Je kan als iemand sterft nog steeds je medeleven tonen met zijn nabestaanden. Dat maakt ons mensen met een hart.

Het zure is, juist deze man bleef altijd met iedereen in gesprek, sprak zelfs met de allergrootste tegenstanders. Hij voerde debatten met studenten in het openbaar, waarin alle meningen aan bod mochten komen. Hij vroeg om je argumentatie en om feiten, waarom je vond wat je vond, waarom je stond waarvoor je stond. Hij legde zelf altijd uit hoe hij erin stond, wat zijn waarden waren in het leven. Hij leefde naar zijn waarden, zijn hoofd en hart waren verbonden.

Als conservatief Christen was hij onder meer tegen abortus, wat hem politiek gezien in de rechtse hoek plaatste en in de VS is er dan maar één partij mogelijk. In het gepolariseerde landschap van tegenwoordig is debat haast onmogelijk geworden, er wordt vaak snel overgegaan tot strijd en nu zelfs tot moord. De moord op een jonge vent die zijn jonge leven wijdde aan open debat, aan vrije meningsuiting, aan menselijke en Christelijke waarden, een man die fel kon zijn maar ieder ander mens respecteerde om zijn mening ook als die fel was, een man die ook zielsveel van zijn gezin hield.

Hetzelfde gebeurt met de discussies over meisjes die op straat en in de metro verkracht en vermoord worden. We praten in Nederland over de nacht veilig maken, maar de ellende gebeurt in daglicht, zelfs in de metro waar tientallen mensen gewoon toekijken hoe iemand wordt afgeslacht. Niet alleen die verkrachters en moordenaars zijn hun hart kwijt, maar al degenen die toekijken en alles en iedereen beschuldigen, maar niet durven praten over de harteloosheid en agressie. Er stonden zelfs mensen op die zeiden dat moord door zwarte mensen op blanke meisjes terecht is.

We zitten alleen nog maar in ons hoofd, analyseren en rechtvaardigen van alles, maar ons hart doet niet meer mee. Het feit dat ons hart in wezen verloren of gesloten is geraakt, zien we niet meer.

Ik hoop dat al die mensen die de moorden en verkrachtingen nu negeren, rationaliseren, rechtvaardigen of toejuichen in staat zijn om vanuit hun hoofd in hun hart terug te keren. Want als je hart dood is, vind je het niet erg als iemand het leven laat, want dat voel je dan niet meer. En als die harten dicht gaan zitten, kunnen dictators het overnemen en het hele leven harteloos maken voor iedereen.

 

 

 

 

 

Ik ben altijd een voorstander geweest van het ‘met je portemonnee stemmen’. Dan bepaal jij als individu waar je geld al of niet naar toe gaat en stuur je mee aan vraag en aanbod. Het is te vergelijken met jouw individuele stem uitbrengen voor politieke partijen. Daar ben je vrij in, het al of niet  stemmen of het al of niet kopen is met onze individuele vrijheid verbonden. Maakt niet uit waarom je ja of nee zegt, om het soort eten, land van herkomst, het soort bedrijf. Jij bepaalt.

Momenteel ontnemen politici en grote bedrijven ons die individuele keuzes. Ze gaan namens ons bepalen welke producten wel en niet in de winkels mogen komen om politieke redenen. Niet wij kiezen, maar zij kiezen! Daarin hebben we geen stem meer, dus ook geen keuzevrijheid meer. Dan wordt het topdown en zelfs autoritair beleid, is er een toplaag die bepaalt wat de bottomlaag mag eten.

Als je het toevallig eens bent met het besluit, zal je niet zo snel in de gaten hebben dat we in wezen in onze keuzes beknot worden, dat er aan onze individuele vrijheden wordt geknabbeld. Want de vraag is, wil jij dat iemand aan de top van de maatschappelijke ladder bepaalt waar jij politiek gezien je geld aan mag uitgeven?

Vroeger hadden we het over gezond eten. We mochten zelf kiezen of we iets wel of niet wilden eten. Je koos zelf bewerkt of onbewerkt, koos zelf of je vegetarisch at of niet. Zelfs sigaretten, al is dat dan geen voedsel, werden nooit verboden.  Nu hebben we het over politiek gezond eten en mag je opeens niet meer kiezen. De mensen aan de top bepalen voor ons wat we wel en niet mogen eten op politieke gronden. Dat is een griezelige ontwikkeling.

Uitsluiting betekent dat jouw ego vindt dat alleen jij oké bent en alles mag, maar andere mensen niet. Het ego haat de ander en gaat in de aanval, projecteert zijn innerlijke haat op anderen. De voor hem goede mensen worden bevoordeeld, de slechteriken benadeeld. Je ziet nu overal voorbeelden van deze polarisatie, van ego haat en uitsluiting, in de politiek, in religie, in afkomst.

Het ego laat zijn monsterlijke gezicht momenteel volop zien, verbergt zichzelf niet meer zoals eerder. Haat wordt openlijk en in het openbaar uitgesproken en beleden. Hele meutes mensen laten hun ego hier weer door triggeren en doen eraan mee. Miljoenen mensen komen in de haat terecht en rechtvaardigen dit voor zichzelf, door de ander slecht te verklaren, te haten en uit te sluiten.

Het ego is de kant van onze geest dat zich steeds verder van liefde wil verwijderen en uiteindelijk de dood eist. Het ego zorgt dat het liefdevolle en het verstandige in onze geest verloren raakt. Het ego haat, kiest voor aanval, verderf en vernietiging. Het ego vernietigt uiteindelijk alle menselijkheid in onszelf.

Het ego maakt ons graag wijs dat we alleen de slechte anderen vernietigen, verbergt hiermee dat we onszelf vernietigen. Want het ego zet ons in een leven gevangen dat alleen angst, haat, eenzaamheid, duisternis en dood kent en kiest uiteindelijk voor moord of zelfmoord. Het ego vernietigt uiteindelijk al degenen die hem toelaten in de eigen geest.

Het enige dat het tij in de wereld kan keren is jouw keuze, wat laat je toe in jouw eigen geest. Kies je voor uitbreiding van je ego, of kies je voor uitbreiding van je liefdevolle zelf? Besluit je om mensen te haten en uit te sluiten, of besluit je niemand meer te willen haten of uit te sluiten?

 

 

Hooggevoelige mensen hebben intense emoties en ervaren soms veel stress. Emoties vallen in het chakrasysteem onder het tweede chakra dat staat voor beweging, emotie en seksualiteit. Het eerste chakra heeft te maken met je lichaam, je veiligheid, je aarding. Bij onveiligheid zal het tweede chakra met negatieve emotie reageren, bij je veilig voelen eerder met positieve emoties. Met die emoties komt ook het derde chakra in beweging, dat staat voor je kracht en energie aanwenden, wilskracht, actie. Als je je veilig en prettig voelt, ben je gemotiveerd om leuke dingen te doen. Als je je onveilig en angstig voelt, ga je je meer op het overleven richten.  Je komt in het overleefstandje terecht, schiet in de stress, de focus ligt dan op de drie onderste chakra’s.

Emoties en stress ontstaan normaalgesproken in reactie op fysieke prikkels. Als iemand je een klap wil geven, ontstaat angst of boosheid en dan ga je in de aanval of verdediging of je vlucht. Maar ondanks dat fysieke aanvallen zelden plaatsvinden in onze maatschappij, komen we vaak in stress, dus in overleving terecht. De reden is, dat slechts het zien van gevaar stress oproept, plus dat onze geest zelf met diens gedachten allerlei angstbeelden kan produceren, of het nu om voorstelling van gevaren in de toekomst gaat, of het je herinneren van iets naars in het verleden. We hoeven maar op tv iets te zien, of ons maar voor te stellen dat er morgen iets engs kan gebeuren, of maar een nare herinnering op te halen, of dit patroon raakt geactiveerd.

Vaak blijven we in herhaling van zo’n stresspatroon vastzitten, want we zoeken als we ons eenmaal onveilig en emotioneel voelen, vaak bewust of onbewust extra emoties en stress op. We blijven alert en oplettend om ‘dat gevaar maar voor te zijn’. Net als bij trauma, blijven we overal gevaar zien en dus met stress reageren. In plaats van minder op de ellende in het nieuws te letten, gaan we er juist meer op letten en creëren stress. In plaats van te bedenken dat je lichaam nu niet in gevaar is, bedenken we eerder dat het in de toekomst wel eens onveilig kan zijn en activeren ons overleven.

Het is lastig om uit dat stresspatroon te komen als dit eenmaal geactiveerd is. Om tot rust te komen, zul je de neiging om de triggers op te blijven zoeken het hoofd moeten bieden. Probeer je te onthouden van het volgen van het nieuws als dat je triggert. Ga ook niet steeds in gedachten of in gesprekken stressvolle gebeurtenissen ophalen. Kijk ook niet naar films die overleving benadrukken, bijv. gewelddadige films.

Ga je in plaats daarvan op dingen richten die jou een gevoel van veiligheid geven, die positieve emoties triggeren, en die je richten op positieve handelingen. Vaak lukt dit pas als je eerst de opgebouwde stress in je lichaam ontlaadt, dus de spanning in de onderste chakra’s wegneemt. Denk aan wandelen, sporten, je boosheid kort uiten. Richt je daarna op zaken waarmee de hogere chakra’s worden geactiveerd, bijvoorbeeld je kat met liefde knuffelen (vierde chakra), creatief bezig zijn (vijfde), mediteren of je met iets spiritueels bezig houden (chakra’s zes en zeven).

 

 

Mensen die te zwaar zijn, zoeken hun oplossingen in algemene dieetvormen. Deze bevatten vaste regeltjes, vaste menuutjes en claimen voor iedereen te werken. Alleen is dit niet altijd zo. Maak daarom eens een persoonlijk dieet!

Je kan de basisinformatie over gezonde voeding en gezond afvallen op internet vinden, bijvoorbeeld via AI. De basisregels zijn eigenlijk simpel.

• Bereken wat je calorie-inname moet worden als je maximaal een pond of kilo per week af wilt vallen, want sneller afvallen is niet gezond. Dit kan via AI, geef daar je leeftijd, lengte, huidige gewicht en je mate van bewegen in en vraag om het aantal kcal per dag.
• Voorkom hongergevoelens Laat met name de snelle koolhydraten staan en kies producten met hoge verzadiging. Hongergevoelens nemen af door eiwitten en vetten en nemen toe door snelle koolhydraten; langzame koolhydraten zijn geen probleem (rogge, havermout, zoete aardappel). Kies producten met hoge verzadiging, vezelrijk. Verder eet je gewoon elke dag groenten en fruit, dus eet gevarieerd. Maar dit allemaal binnen het aantal calorieën dat je bij 1 had berekend.
• Probeer elke dag vooral RUSTIG te bewegen, zoals een half uurtje wandelen of fietsen. Overdrijf niet, want juist dat overdrijven geeft weer extra hongergevoelens.  

Stel bij punt 1 uitkwam op 1500 kcal per dag. Je ontbijt is twee snee roggebrood met kaas (langzame koolhydraten plus eiwit). Dat is volgens AI ongeveer 340 kcal. Je hoeft niet exact te zijn, dat geeft alleen maar stress. Dit ontbijt heeft veel eiwit en vezels, geeft een langdurige verzadiging. Hetzelfde geldt bijv. voor volle of Griekse yoghurt met zaden, noten en wat fruit. Doe hetzelfde voor de rest van de dag, varieer, zorg dat je niet per ongeluk het aantal kcal overschrijdt.

Dan het persoonlijke stuk.

• Stel je hebt op zeer bepaalde tijden hongergevoelens, bijvoorbeeld eind van de middag of ’s avonds een paar uur na het eten. Vaak worden kleine snacks aangeraden, maar je kan ook je etenstijden veranderen, bijv. 1,5 uur later ontbijten, lunchen en dineren, waarmee je de gevaarlijkste uurtjes vermijdt. Vóór dat verlate ontbijt kan je dan koffie of thee drinken. Een andere manier is, als een bepaald maaltijd voorafgaand aan het hongerige moment wat ten met meer kcal of verzadiging en de andere maaltijden daarin wat minderen.
• Stel je hebt een hekel aan groenten. Dan kan je in plaats daarvan meer fruit, noten en zaden eten, of volkorengranen toevoegen. Misschien lust je wel bonen of linzen, of kan je soepen of stoofpotten of spreads maken waarin groenten verstopt zitten.
  
• Als je merkt dat het te snel of te langzaam gaat met afvallen, kan je het aantal kcal bijstellen.

Je zult vast honderden andere raadgevingen en details tegenkomen, want afvallen is een grote industrie geworden en de halve wereld houdt zich er mee bezig. Maar hoe simpeler je het houdt, hoe makkelijker het is vol te houden.  

Alle mensen zijn hier om een bepaald perspectief van het alomvattende bewustzijn te beleven en te ontwikkelen. Het grote bewustzijn groeit via elk mens en dat bewustzijn doet dit in principe vanuit liefde.

Mensen zijn echter vergeten wie ze werkelijk zijn en daarom ook vaak van liefde afgedwaald. We zijn overgestapt van liefdevol denken naar oordelend denken. Wat we denken, bepaalt ook hoe we leven.

We hebben geleerd alles in goed en slecht in te delen, want dualisme en oordeel hebben een sterk verband. We streven naar idealen en zijn bang voor het tegendeel en raken in de stress.

Vanuit eenheidsbewustzijn zien we dat ieder ander mens, alles wat leeft, net als wijzelf, facetten van dat ene bewustzijn zijn. Dat een aanval op de ander ook een aanval op onszelf is.

In plaats van alles in goed en slecht in te delen, kunnen we oordeel achterwege laten en kiezen te leven vanuit liefde en creativiteit. We kunnen anderen vrijlaten hun eigen perspectief te ontwikkelen. We kunnen al of niet perspectieven delen met elkaar, allemaal zonder oordeel, net wat past bij onze ontwikkeling.

Het perspectief van de ene mens zal op bepaalde momenten een aanvulling op het jouwe zijn, maar soms ook niet. Ieder mens volgt een eigen pad naar bewustzijnsgroei, vanuit een eigen perspectief en samen doen we dat gehele bewustzijn groeien.

 

 

 

Van de 17,8 miljoen Nederlanders, eten 16,9 miljoen Nederlanders vlees. Dus bijna alle mensen eten vlees. Het is een kleine, wat selecte groep die geen vlees eet. 

De maatregelen om melkvee en slachtvee te beperken, zorgen dat de prijzen van vlees en melk en zuivelproducten hard stijgen, want die producten worden schaarser. Vlees, melk en zuivel zijn daarom voor veel mensen haast niet meer te betalen. 

In plaats van innovatie in de veeteelt, wordt gekozen voor het verwijderen van vee, wat zal leiden tot voedselschaarste onder het grootste deel van de Nederlanders. Want het is zeker niet eenvoudig over te schakelen op een dieet zonder vlees en dan ook nog eens gezond te blijven.

De kleine groep van 1 miljoen mensen vertelt de grote groep van 17 miljoen andere Nederlanders dat ze slechte mensen zijn omdat ze vlees eten. Er wordt hen nog een schuldgevoel aangepraat. Het eten van vlees wordt ontmoedigd via de portemonnee, terwijl er geen aanmoediging of goede voorlichting is over de alternatieven en ook nog eens vrije keuzes worden beperkt.

De industrie speelt hier slim op in. Er worden allemaal bewerkte nepproducten gemaakt, die vaak slechter zijn dan vlees of melk of zuivel. Maar voor die nepproducten betaal je de hogere prijzen van het oorspronkelijke product.

We zeggen nu dat we de natuur en dieren redden, maar mensen zijn blijkbaar van die reddingsactie uitgesloten, want die maken we arm en potentieel ongezond. 

 

Mensen hebben geleerd om alles te willen controleren, uit angst. Wat betekent dat ze zichzelf, anderen of omstandigheden proberen te sturen en begrenzen volgens de eigen wensen en boos worden als dat niet lukt. Tegelijkertijd worden mensen als ze zich begrensd en gestuurd voelen ook weer boos, dus gaan tegen diezelfde controle in. Boosheid en controle zijn twee aspecten van dezelfde angst. Alleen bange mensen willen alles controleren of laten zich controleren, wat gepaard gaat met boosheid.

Momenteel komen angsten sterk boven, omdat de oude manieren van denken en doen aan het veranderen zijn. De reacties zijn daardoor boosheid en controle. In wezen proberen veel mensen nu de eigen angsten voor alles wat gebeurt en angsten voor de toekomst af te dekken via boosheid en controle. Pietje probeert Jantje te controleren met boosheid, Jantje is daar weer boos om en probeert Pietje te controleren. En allebei zijn ze bang.

We zitten in een tijd van verandering, wat angstig is omdat we geen vertrouwen leerden hebben in onszelf of in het leven zelf. Velen reageren daarom vanuit controle en boosheid. We reageren als de boom die in een storm staat en niet wil buigen. Als een boom die stam en takken zo stijf mogelijk houdt, waardoor de stam en takken juist zullen afbreken.

Laat angst, boosheid en controle los en geef je over aan het leven in deze tijden van verandering. Weet dat de storm over gaat. Wees in de tussentijd zo flexibel mogelijk, laat het controleren los, heb vertrouwen. Want die tijd van angst, boosheid en controle beginnen we achter ons te laten.

We gaan richting vertrouwen en flexibiliteit, dat is nu nog wennen, maar over een paar jaar weten we niet beter. Dus zie het als een leerschool, we oefenen nu alvast in capaciteiten als flexibiliteit en vertrouwen. 

 

 

 

Als mensen niet van zichzelf houden, komt dit vaak naar voren via projectie op lichamen, op uiterlijkheden, in de vorm van negatieve kritiek. Die negatieve kritiek kan zich op je eigen lichaam en uiterlijk richten of op het lichaam en het uiterlijk van anderen.

Als je het op eigen lichaam of uiterlijk projecteert, zorg je niet goed voor je lichaam, of zorgt er juist op overdreven wijze voor. Veel mensen zijn bijvoorbeeld te dik, of proberen zichzelf te verbeteren, tot aan operaties toe Hierdoor neemt het zelfkritische toe, neemt de innerlijke pijn toe. Plus je krijgt te maken met mensen die hun eigen gebrek aan zelfliefde op jouw lichaam en op jouw uiterlijk projecteren.

Als je het op andermans lichaam of uiterlijk, heb je regelmatig commentaar op het lichaam of uiterlijk van andere mensen. Je hebt commentaar op dikkere mensen, of op mensen die operaties ondergaan. Door die ander met commentaar pijn te doen, verlicht je tijdelijk de eigen innerlijke pijn. Maar raakt die pijn niet kwijt ermee, integendeel, je wordt vaak steeds kritischer.

Mensen die zelfliefde kennen, doen zichzelf geen pijn, doen evenmin de ander geen pijn, op geen enkele manier. Ze projecteren hun pijn niet op lichamen of uiterlijkheden. Ze proberen alleen iets te doen aan de eigen pijn, door hun zelfliefde te laten groeien, zodat ook alle projecties stoppen. 

Democratie baseert zich op vrijheid van meningsuiting. In zo’n stelsel mag je mening uiterst links zijn, uiterst rechts zijn en alles wat daar tussenin zit. Dat betekent dat je meningen en oplossingen zal   tegenkomen waar je het totaal niet mee eens bent. In een democratie is er vaak een hoop gesteggel over meningen en keuzes. De richting is ook vaak onduidelijk, soms bewegen we wat naar links, dan een tijdje naar rechts. Dus democratie is per definitie rommelig.

Daar komt bij dat mensen niet altijd consequent in hun meningen. Zo kan je een conservatieve Christen misschien veroordelen, maar tegelijkertijd een conservatieve Islamiet accepteren, of andersom. Zo kan je geweld door linkse activisten accepteren, maar geweld door rechtse activisten veroordelen, of andersom. Menselijke waarden kunnen zelfs voor de ene mens gaan gelden en voor de ander opeens niet meer. Dat is ook weer rommelig.

Nu vinden mensen al die verschillende meningen en richtingen onduidelijk, onprettig of zelfs gevaarlijk en dan lijkt autoritair denken een oplossing te bieden. Vanuit autoritair denken proberen mensen elkaar in een bepaalde denkrichting te sturen en andere denkrichtingen te verbieden. Dat gaat er vaak verhit aan toe. Hoe meer men aan autoritaire sturing hecht, hoe meer men zich autoritair zal gaan gedragen en in strijd zal gaan met de ander.

Binnen een democratie is het zelfs mogelijk, dat een bepaalde groep een autoritaire leiding nastreeft en de andere meningen geen kans geeft. Want autoritair denken geeft mensen zekerheid. Binnen een democratie kan men het rommelige zo erg gaan vinden, dat uiteindelijk zelfs een autocratie ontstaat, waarin maar één mening en één oplossing is toegestaan in een land. Dan is de vrijheid van de ene mens, de onvrijheid van de ander geworden, dan is democratische  vrijheid verdwenen.

De kunst van democratie en van vrijheid van meningsuiting is in wezen leren omgaan met totaal verschillende meningen. Het gaat erom de valkuil te vermijden andere meningen af te keuren, te bestrijden of te onderdrukken. Want als je dat doet, kom je al snel in een autoritaire samenleving terecht, wat het einde van de democratie en vrijheid van meningsuiting inluidt. Daarom is democratie voor veel mensen een van de moeilijkste vormen van bestuur.  

Veel mensen hebben moeite met ouder worden en zijn. Ze geloven dat ouderdom hun levensgeluk in de weg staat, maar het is in werkelijkheid onze aangeleerde manier van denken over ouderdom, die het geluk in de weg staat. Ze denken zichzelf  'vroeg oud', denken als een 100-jarige, terwijl ze misschien nog maar 60 of 70 zijn. Wat je denkt, bepaalt wat je ervaart. Dit zijn een paar van de negatieve denkwijzen en de gevolgen.

Mensen zijn bang om minder gezond of lichamelijk en geestelijk beperkt te raken. Dat kan inderdaad gebeuren, maar het is vooral een probleem als je deze dingen verwart met jouw identiteit en het ouder worden als verlies van jouw identiteit ziet. Je bent jezelf aan het vergelijken met je jongere zelf of met jongere mensen en kijkt niet meer naar wie je werkelijk bent, je leeft in het verleden. Je bent nog steeds volledig mens, kan nog steeds keuzes maken in je leven, prioriteiten stellen, genieten van dingen, liefde geven en ontvangen. De invulling is anders, de uitdagingen zijn anders, maar het leven gaat altijd door.

Mensen zijn bang om alleen en eenzaam te raken als ze ouder zijn. In jongere jaren ben je misschien door je werk en je kinderen hele dagen omringd geweest met mensen. Ouderen vergeten wel eens dat al die contacten niet altijd even leuk waren en veel energie kostten. Sommige oudere mensen nemen genoegen met contacten die hen helemaal niet zo blij en gelukkig maken. Als je kwantiteit boven kwaliteit gaat stellen, staat dit je geluk in de weg. Ook hebben jongere mensen vaak niet de ervaring van bevriend te zijn met zichzelf, in dieper contact te zijn met zichzelf, zoeken het nog in de buitenwereld. Ouderen leren dat geluk wel in de binnenwereld te vinden, vinden nieuwe wegen om zich gelukkig te voelen.

Mensen zijn vaak bang dat het ‘te laat’ is voor van alles, dat het ‘niet meer kan’.  Die gedachten beperken je meteen. Het zorgt dat je geen mogelijkheden meer onderzoekt, maar eigenlijk alleen bezig bent met onmogelijkheden. Je kan op elke leeftijd een nieuwe vaardigheid aanleren, een studie doen, op vakantie gaan, samen gaan wonen of alleen gaan wonen en mensen ontmoeten, gezonder leven. Je kan op elke leeftijd doen wat je blij en gelukkig maakt, het is nooit te laat daarvoor. Misschien veranderen prioriteiten en tempo, maar het openstaan voor vernieuwing zorgt dat je fit en energiek blijft.

Oudere mensen zijn zich meer bewust van ballast in hun leven. In plaats van deze aan te pakken, houden ze daar vaak aan vast omdat dit zogenaamd bij die levensfase hoort en ze er op onbewust niveau aan gehecht zijn. Ze vinden het moeilijk spullen weg te doen, want daarmee lijkt hun oude identiteit te verdwijnen. Ze geven het op om fysiek, emotioneel en mentaal oud zeer te verwijderen, gaan er soms zelfs meer over praten, kijken er niet meer aan voorbij, waardoor ze zich naar voelen. Met opruimen van het oude maken we plaats voor het nieuwe. Ook als je oud bent, kan je nog steeds opruimen en op nieuwe wijze verdergaan.

Het komt er op neer, zet alle ideeën over ouderdom en haar beperkingen en onmogelijkheden opzij, zie het als een nieuwe levensfase met nieuwe mogelijkheden en uitdagingen. 

Misschien ken je die mensen wel, die heel aardig lijken, maar steeds net even een opmerking tussendoor plaatsen die je pijn doet. Maar wel zodanig dat je denkt dat het aan jou ligt, dat je misschien te gevoelig bent, dat je hun bedoelingen verkeerd interpreteert, of dat je aan jezelf gaat twijfelen. Meestal gaat het om ondermijnen van jouw enthousiasme of jouw prestaties. Even wat voorbeelden.

Je bent aan het lijnen, maar krijgt steeds suggesties dat je het vast niet kan volhouden, of ze vertellen je dat ze nog steeds niets aan je kunnen zien.

Je hebt met veel moeite hulp in de huishouding geregeld omdat je het zelf door ziekte niet meer kan, maar bij een bezoekje hebben ze kritiek op iets in jouw huishouden, je hebt het in hun ogen niet goed geregeld.

Als je ziek bent, weten ze te vertellen dat ze zelf nog veel zieker zijn geweest en bagatelliseren jouw ziekte.

Als je blij vertelt dat je een paar nieuwe klanten hebt, vertellen ze dat zijzelf of bekenden het veel beter doen dan jij, of noemen een eerder verlies van klanten dat jij in het verleden had.

Als je gezellig met vrienden bent uit geweest, hebben ze iets onvriendelijks van je vrienden of uitje te zeggen, of zijn blij voor je dat je eindelijk eens iets leuks hebt te doen.

In het algemeen zijn dit mensen die vinden dat ze zelf te weinig aandacht krijgen en dit op een steelse manier proberen te krijgen en daarbij hun onderliggende frustraties uiten. Ze willen erkenning en controle, maar vermijden directe confrontatie. Ze trekken de aandacht, maar zetten andere mensen hierbij in een lastige positie, dus het is manipulatief gedrag.

Je kunt eventueel benoemen dat hun opmerking niet erg positief of waarderend of ondersteunend overkomt. Meestal zullen ze daar allerlei redenen voor geven, zoals realistisch zijn. Of ze zeggen dat het goed bedoeld was. Maar als mensen dit gedrag vaak vertonen, heb je echt te maken met een patroon. 

Eigenlijk zijn er maar twee manieren om hiermee om te gaan. Deze mensen vermijden. Als dat niet mogelijk is, ze niet veel vertellen over jouw leven en vooral neutraal blijven.

Let op dat je niet probeert te 'compenseren', ofwel ongemerkt probeert hun negativiteit te vermijden. Dus niet extra positief over je leven praten als tegenwicht voor hun gedrag. Kijk ook uit voor hen willen sussen. Dus als je iets positiefs vertelt, probeer dan niet meteen zelf iets negatiefs te noemen om hun te sussen, onder het mom van realisme.